فیلم The Ipcress File 1965

یک دانشمند از یک قطار ناپدید می‌شود و مردی می‌میرد. هری پالمر (مایکل کین) یکی از بسیاری از محققان در این پرونده است که به دنبال مردی به نام گرنتبی می‌گردد. او سرنخی را به یک کتابخانه دنبال می‌کند و احساس می‌کند که موضوعی مهم در اینجا در حال رخ دادن است. پس از درگیری با یکی از افراد گرنتبی، به کاپیتان خود باز می‌گردد...

یک دانشمند از یک قطار ناپدید می‌شود و مردی می‌میرد. هری پالمر (مایکل کین) یکی از بسیاری از محققان در این پرونده است که به دنبال مردی به نام گرنتبی می‌گردد. او سرنخی را به یک کتابخانه دنبال می‌کند و احساس می‌کند که موضوعی مهم در اینجا در حال رخ دادن است. پس از درگیری با یکی از افراد گرنتبی، به کاپیتان خود باز می‌گردد و خبر بدی به او می‌دهد که در این مأموریت موفق نبوده است. کاپیتان به دلایل واضحی خوشحال نیست. در یک انبار متروکه، پالمر تکه‌ای کوچک از نوار را پیدا می‌کند که نام IPCRESS روی آن نوشته شده است، اما در این مرحله از فیلم، او نمی‌داند که این نام چه معنایی دارد. اما بعداً متوجه می‌شود که این اختصاری از "تحریک روان‌نروزی از طریق بازتاب شرطی تحت فشار" است. زمانی که یک دانشمند به طور ناگهانی با حافظه‌ای عجیب ظاهر می‌شود، همه چیز در حال ارتباط پیدا کردن است. فیلم "پرونده ایپکرس" یک فیلم قدیمی است، اما نه آنقدر قدیمی که شما را از نظر داستان، دیالوگ یا حتی تصاویر خسته کند. داستان با ناپدید شدن مرموز از یک قطار و یک قتل آغاز می‌شود. چه کسی این کار را انجام داده و به چه دلایلی؟ سپس یک مایکل کین جوان را ملاقات می‌کنیم که این بار نقش یک مأمور به نام هری پالمر را بازی می‌کند، کسی که از شغلش در یک مأموریت رصد به تحقیق درباره قتل و ناپدید شدن منتقل می‌شود. او هیچ‌گاه به اندازه جیمز باند نیست و بابت این موضوع بسیار سپاسگزاریم. در هری پالمر، ما با شخصیتی واقعی با روال‌های واقعی، احساسات واقعی و توانایی گفتاری مانند یک انسان واقعی بدون هیچ دیالوگ کوتاهی مواجه هستیم. به همین دلایل، این فیلم بسیار رضایت‌بخش است. من واقعاً این فیلم را دوست داشتم و با اینکه رنگ‌ها کمی کمرنگ و دیالوگ‌ها کمی خشک هستند، اما واقعاً احساس معاصریت می‌کند و خود داستان به همان اندازه که در سال ۱۹۶۵ معتبر بود، امروز نیز معتبر است. درام این فیلم شامل تعقیب‌های بزرگ ماشین یا سیلاب خون نیست، بلکه درام میان انسان‌هاست، انسان‌هایی که واقعی به نظر می‌رسند و روابط واقعی دارند. همچنین، شخصیت هری پالمر فاقد حس شوخ‌طبعی نیست، به‌ویژه در صحنه‌هایش با "ژان" جوان (سو لوید) که از سوی مافوقش خواسته می‌شود بیشتر درباره پالمر بیاموزد. به طور کلی... از نظر فیلم‌های جاسوسی، این یکی از بهترهایی است که در مدت زمان طولانی دیده‌ام. اگر به دیدن "اسکای‌فال" فکر می‌کنید... نکنید... بجای آن این فیلم را اجاره کنید. شما بهتر خواهید شد. این یک تریلر جاسوسی بریتانیایی است که به آرامی پیش می‌رود اما همچنان جذاب است و بیشتر از داستان، توسط مایکل کین به دوش کشیده می‌شود. با این حال، کارگردانی خوبی از سیدی جی. فیوری دارد و حالا به دیدن دیگر فیلم‌های هری پالمر با کین علاقه‌مند شدم. **۳.۵ از ۵** "هری پالمر" (مایکل کین) با رئیسش "راس" (گای دولمن) به عنوان کسی که کمی دردسرساز است، شناخته می‌شود. بنابراین، وقتی او را به دپارتمان "دالبی" (نیگل گرین) منتقل می‌کنند، این موضوع به منبعی از شادی بزرگ تبدیل می‌شود. وظیفه‌اش؟ به نظر می‌رسد که یک عملیات پیچیده برای ربودن و شستشوی مغزی برخی از دانشمندان برتر آن زمان در حال انجام است. "پالمر" کمی نسبت به کل این موضوع شک دارد - نه تنها به این دلیل که فکر می‌کند او را انتخاب کرده‌اند تا به امید زنده نماندنش، از او استفاده کنند... به هر حال، با پیشرفت تحقیقاتش، او شروع به مشامیدن یک موش بزرگ در سازمانش می‌کند و متوجه می‌شود که نه رئیس قدیمی‌اش و نه رئیس جدیدش به طور کامل به یکدیگر اعتماد ندارند! آیا او می‌تواند به اندازه کافی زنده بماند تا معما را حل کند؟ این یک اقتباس جذاب از رمان لِن دیتون است که کین در آن به بهترین فرم خود به عنوان مردی تقریباً سرسخت که مصمم است بفهمد چه کسی گربه است و چه کسی موش. نیگل گرین نیز در اینجا خوب عمل می‌کند و پس از اینکه الگو مشخص شد، این فیلم یک تریلر سیاسی جذاب است که نشان می‌دهد شکنجه انسانی چگونه می‌تواند به طور واضح و پنهان عمل کند. شاید کمی بیش از حد آهسته شروع شود، اما وقتی به راه می‌افتد، تماشای خوبی است و هرچقدر هم که آن را ببینم - هرگز به یاد نمی‌آورم که در پایان چه اتفاقی می‌افتد!