فیلم The Love Bug 1969

**آن فولکس واگن دوست‌داشتنی با ذهن خودش** یک راننده مسابقه‌کار بازنشسته در سان‌فرانسیسکو (دین جونز) یک فولکس واگن بی‌ظاهر را به دست می‌آورد و خوش‌شانسی‌اش در پیست مسابقه تغییر می‌کند. او، مکانیکش (بادی هکت) و دختر احتمالی‌اش (میشل لی) متوجه می‌شوند که این خودروی بامزه یک ذهن مستقل دارد. دیوید تاملینسون و جو فلین به عنوان شخصیت‌های شرور در این داستان حضور دارند. "بگ باگ" (1969) یک...

**آن فولکس واگن دوست‌داشتنی با ذهن خودش** یک راننده مسابقه‌کار بازنشسته در سان‌فرانسیسکو (دین جونز) یک فولکس واگن بی‌ظاهر را به دست می‌آورد و خوش‌شانسی‌اش در پیست مسابقه تغییر می‌کند. او، مکانیکش (بادی هکت) و دختر احتمالی‌اش (میشل لی) متوجه می‌شوند که این خودروی بامزه یک ذهن مستقل دارد. دیوید تاملینسون و جو فلین به عنوان شخصیت‌های شرور در این داستان حضور دارند. "بگ باگ" (1969) یک فیلم فانتزی و سرگرم‌کننده از دیزنی است که متمرکز بر مسابقات اتومبیلرانی است و الهام‌بخش سه دنباله تا سال 1980، یک فیلم تلویزیونی در سال 1997 و یک دنباله سینمایی در سال 2005 با بازی لیندزی لوهان بوده است. این فیلم وقتی در جستجوی تفریحی بی‌ضرر هستید، انتخاب خوبی است، اما احساس می‌کنم سه فیلم اخیر بهتر از این هستند: "هرbie Goes Bananas" (1980)، "The Love Bug" (1997) و "Herbie Fully Loaded" (2005) که به‌ویژه نسخه 1997 مورد علاقه‌ام است (شاید به خاطر حضور هرابی تاریک و الکساندرا ونت‌ورث). اما این فیلم آغاز کننده همه چیز بود. بازیگران مناسبی در آن حضور دارند و لوکیشن‌های فوق‌العاده‌ای در فیلم دیده می‌شود. با این حال، کمی طولانی است و باید حدود 15-20 دقیقه کوتاه‌تر می‌شد. این فیلم به مدت 1 ساعت و 48 دقیقه در کالیفرنیا فیلم‌برداری شده است، از جمله در سان‌فرانسیسکو، دریاچه بیگ‌بر، ریورساید، آگورا، سانتا کلاریتا، شبه‌جزیره مانتری، دره کادی و جنگل ملی سن برناردینو و استودیوهایی در بوربانک. نمره: B- دیوید تاملینسون همیشه به عنوان یک مرد انگلیسی کمدی قابل‌اعتماد شناخته می‌شد و در اینجا هم به خوبی نقش فروشنده خودرو "ثورندایک" را ایفا می‌کند. او فقط در بازار لوکس فعالیت می‌کند، بنابراین "جیم" (دین جونز) از اینکه یک فولکس واگن قدیمی و خراب را در حیاطش پیدا می‌کند، کمی شگفت‌زده می‌شود. این ماشین کوچک واقعاً خاص است و به زودی راننده بدشانس و دوستش "تنسی" (بادی هکت) او را می‌خرند، تعمیر می‌کنند و نامش را "هربی" می‌گذارند. به طرز جادویی، شانس مسابقه‌اش تغییر می‌کند و به زودی مالک قبلی‌اش دوباره به دنبال اوست - و آماده است تا به هر قیمتی که شده، در یک مسابقه ترانز-آمریکایی شرکت کند و در صورت عدم پیروزی، "هربی" را به scrapyard بفرستد. جالب است که این فیلم یک سال بعد از "چیتی چیتی بنگ بنگ" (1968) منتشر شده است - بنابراین به وضوح تم ماشین‌های جادویی محبوب بوده است. "هربی" شیطنت‌آمیز است و گهگاه به عصبانیت می‌افتد که به او شخصیتی منحصر به فرد می‌بخشد و با بازی خوب دین جونز، داستانی لذت‌بخش از دوستی و وابستگی متقابل ایجاد می‌کند، به همراه صحنه‌های پرسرعت و حتی نشانه‌ای از رومنس در حالی که از کوه‌ها پایین می‌رویم، در گل‌ها سر می‌خوریم و به طور کلی نوع خودمان از "مسابقه دیوانه‌وار" را داریم. این فیلم کمی بیش از حد نوشته شده و احتمالاً بیست دقیقه بیش از حد طولانی است - فکر می‌کنم همه ما متوجه موضوع شده‌ایم و می‌توانستیم به عمل سریع‌تر برسیم، اما هنوز هم یک تماشای مناسب است که ما را به یاد محبوبیت عظیم دهه شصت می‌اندازد.