فیلم Guns of the Magnificent Seven 1969

شجاعان تنها یک بار می‌میرند، اما ترسوها بارها و بارها می‌میرند. فیلم «تفنگ‌های هفت شگفت‌انگیز» به کارگردانی پل وندکوس و نویسندگی هرمن هوفمن ساخته شده است. بازیگران این فیلم شامل جورج کندی، جیمز ویتمور، مونته مارکهام، رنی سانتونی و جو دان بیکر هستند. موسیقی این فیلم توسط المر برنشتین ساخته شده و آنتونیو ماکاسولی تصویربردار آن است. این فیلم دنباله‌ای است بر «هفت شگفت‌انگیز» که بر...

شجاعان تنها یک بار می‌میرند، اما ترسوها بارها و بارها می‌میرند. فیلم «تفنگ‌های هفت شگفت‌انگیز» به کارگردانی پل وندکوس و نویسندگی هرمن هوفمن ساخته شده است. بازیگران این فیلم شامل جورج کندی، جیمز ویتمور، مونته مارکهام، رنی سانتونی و جو دان بیکر هستند. موسیقی این فیلم توسط المر برنشتین ساخته شده و آنتونیو ماکاسولی تصویربردار آن است. این فیلم دنباله‌ای است بر «هفت شگفت‌انگیز» که بر اساس فیلم «هفت سامورایی» آکیرا کوروساوا ساخته شده است. داستان فیلم درباره‌ی کندی و گروهی از تیراندازانش است که برای نجات یک انقلابی از چنگ دیکتاتوری مکزیکی استخدام می‌شوند. این فیلم ورودی عادی اما قابل تماشا در مجموعه «هفت» است. بازیگران آن شامل کندی، ویتمور، بیکر و برنی کیس به خوبی ایفای نقش می‌کنند و تصویربرداری ماکاسولی جذاب است و مکان‌های اسپانیایی را در فضایی مشابه مکزیک قدیم به تصویر می‌کشد. همچنین در نوشتن شخصیت‌ها و مشکلاتشان ارزش خوبی وجود دارد، در حالی که اوج داستان پر از صدا و آدرنالین است. واضح است که این فیلم به هیچ وجه به پای فیلم اصلی نمی‌رسد و در نهایت این فیلم نه خواسته شد و نه نیازی به آن احساس می‌شد. اما به هر حال، برای کسانی که به دنبال یک ماجرای تیراندازی استاندارد هستند، این فیلم زمان‌گذران معقولی است. ۶ از ۱۰ **آیا این دوباره یک بازسازی است یا فقط تنبلی ذهنی برای خلق چیزی جدید و تازه؟** به تازگی دو فیلم که به وضوح پیش از این فیلم ساخته شده‌اند، یعنی «هفت سامورایی» و «هفت شگفت‌انگیز» را تماشا کردم. داستان یکسان، اما در مکان‌ها و زمان‌های مختلف و توسط دست‌های کاملاً متفاوت ساخته شده است: یک فیلم ژاپنی در دوره‌ای پرآشوب از ژاپن فئودالی و «وسترن» کلاسیک آمریکایی که این داستان را برای ذائقه غربی‌ها تطبیق می‌دهد و به طور بین‌المللی گسترش یافته است. فیلم آمریکایی که به آن اشاره کردم، دنباله‌ای داشت که علاوه بر اینکه اضافی و غیرضروری بود، هیچ نکته مثبتی در دفاع از خود نداشت. این یک اشتباه بود. این فیلم، با اینکه اشتباه نیست، تنها می‌تواند به عنوان یک شوخی دیده شود به خاطر اینکه بر تکرار داستان، فرمول و مفهوم پافشاری می‌کند بدون اینکه هیچ عنصر راهنمایی وجود داشته باشد که آن را به پیشینیانش متصل کند. نمی‌خواهم به بررسی‌های مربوط به فیلمنامه بپردازم: کافی است بگویم که نوعی انقلاب نظامی در مکزیک در حال شکل‌گیری است، جمعیت‌های روستایی به نوعی زیر آتش متقابل شورشیان و وفاداران قرار دارند و از هفت کابوی شجاع از غرب آمریکای شمالی کمک می‌خواهند تا از ستم‌های وحشیانه‌ای که در این زمینه متحمل می‌شوند، محافظت کنند. این در اصل همان چیزی است که بارها و بارها دیده‌ایم. آیا واقعاً در این مرحله تنبلی برای تفکر در میان نویسندگان وجود داشت؟ با این حال، بازیگران این فیلم هیچ ارتباطی با فیلم‌های قبلی ذکر شده ندارند. هیچ‌یک از چهره‌هایی که در آن فیلم‌ها حضور داشتند، در اینجا دیده نمی‌شوند، با اینکه به‌ظاهر، شخصیت اصلی همان کریس است که یول برینر به طرز شایسته‌ای آن را بازی کرده بود. حتی زحمت جستجوی یک بازیگر مشابه را هم به خود نداده‌اند و هیچ توضیحی برای تماشاگر ارائه نکرده‌اند. هیچ چیز! در نهایت، مردان زیادی به نام کریس وجود دارند! ممکن است این یکی باشد یا آن یکی. تماشاگران در سینما قبلاً بلیت خود را خریداری کرده‌اند، اگر به آنها چند تیراندازی خوب و دوز بالایی از اکشن بدهیم، دیگر به جزئیات توجه نخواهند کرد! اینطوری به نظر می‌رسد که تولیدکنندگان این فیلم فکر کرده‌اند... و همین‌طور است که این اثر زیبا به وجود آمده است. با این حال، نمی‌خواهم بگویم که هیچ‌گونه شایستگی‌ای در اینجا وجود ندارد. برخلاف فیلم قبلی، ما بازیگران قادری داریم که سعی می‌کنند حداقل کاری شایسته انجام دهند: جورج کندی با احساس مسئولیت، یک شخصیت اصلی شایسته بود و با جو بیکر، جیمز ویتمور و برنی کیس به خوبی همراهی شد، اما در اصل همین است که داریم. حتی زحمت تهیه یک آهنگ جدید یا آهنگ‌های جدیدی که بتواند با تم موسیقایی قدیمی و بازسازی شده «هفت شگفت‌انگیز» همخوانی داشته باشد را هم به خود نداده‌اند.