فیلم The Ballad of Cable Hogue 1970

دیدگاه شاعرانه پکین‌پاه از غرب، هم برای کارگردان و هم برای بیننده، حس شادی و آرامش را به ارمغان می‌آورد. «بالاد کیبل هوگ» ما را با سم پکین‌پاه در حال و هوای شادابش آشنا می‌کند. در این فیلم موضوعاتی نیست که موجب نگرانی سانسورچیان شود؛ کمی خشونت و برخی ویژگی‌های انسانی ناخوشایند در داستان وجود دارد، اما در کل این یک فیلم کمدی و احساسی است...

دیدگاه شاعرانه پکین‌پاه از غرب، هم برای کارگردان و هم برای بیننده، حس شادی و آرامش را به ارمغان می‌آورد. «بالاد کیبل هوگ» ما را با سم پکین‌پاه در حال و هوای شادابش آشنا می‌کند. در این فیلم موضوعاتی نیست که موجب نگرانی سانسورچیان شود؛ کمی خشونت و برخی ویژگی‌های انسانی ناخوشایند در داستان وجود دارد، اما در کل این یک فیلم کمدی و احساسی است که بار دیگر به یکی از تم‌های محبوب پکین‌پاه یعنی گذر از غرب قدیم می‌پردازد. تنها تفاوت اینجا این است که او با زبانی کنایه‌آمیز، به تماشای تشنگی برای ثروت که در سراسر کشور گسترش یافته، می‌پردازد. کیبل هوگ، یک معدن‌کار است که توسط دو شریک خیانتکارش، باون و تاگارت، در بیابان رها شده است. او در حال wandering across the desert، در حال صحبت با خدا، در طول یک طوفان شن بی‌هوش می‌شود و بر روی چکمه‌اش گل پیدا می‌کند. پس از مدتی حفاری، او معجزه آب را پیدا می‌کند (هرچند او در آگهی‌اش این کلمه را به شدت اشتباه می‌نویسد). یک دیدار با کشیش یوشع، هوگ را متقاعد می‌کند تا چشمه‌اش را ثبت کند و با فروش آب به کاروان‌های عبوری که از کنار واحه تازه‌اش می‌گذرد، ثروتمند شود. پس از توافق در شهر «دد داگ»، هوگ به خوبی در وضعیت مالی قرار می‌گیرد و به علاوه عاشق پروstitوت زیبا، هیلدی می‌شود. فیلم به طرز جالبی (دقیقا مانند هوگ) به عنوان یک اثر عالی خود را معرفی می‌کند، تا اینکه ناگهان به سمت تاریکی می‌چرخد. به نظر می‌رسد که انتقام، دستور کار جدید در منوی چشمه‌های کیبل است. این فیلم از نظر سم پکین‌پاه، محبوب‌ترین اثر او از کارنامه‌اش بود و به نوعی شخصی‌ترین کارش محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد او شباهت‌های زیادی با کیبل هوگ داشته و با این دیدگاه، فیلم احساسی‌تر می‌شود. اما به طرز چشم‌گیری، طنز موجود در فیلم نباید نادیده گرفته شود؛ این کارگردان با خود در یک هماهنگی قرار دارد و نتیجه آن یک اثر شاعرانه و هنرمندانه است. بازیگران فوق‌العاده هستند؛ جیسون راباردز در نقش اصلی فوق‌العاده است و استلا استیونز به عنوان هیلدی، بازیگری عالی را به نمایش می‌گذارد. به طوری که فقط باعث می‌شود افسوس بخورم که او پس از «کیبل هوگ» نتوانست کارنامه‌ای بزرگ و پربار داشته باشد. ستاره‌های محبوب پکین‌پاه، استروتر مارتین، ال.کیو. جونز و اسلیم پیکنز، با نمایش‌های تأثیرگذار خود به کارگردان وفادارشان پاداش می‌دهند، در حالی که دیوید وارنر در نقش کشیش یوشع، که یک شکارچی جنسی گیج و سردرگم است، عملاً فیلم را با تمایلات هیدونیستی‌اش می‌دزدد. اگر به دیدن این فیلم با انتظار یک وسترن خونین و طوفانی بروید، با ضربان تماتیک آن به طرز خوشایندی شگفت‌زده خواهید شد. نوع متفاوتی از پکین‌پاه، اما همچنین پکین‌پاه ضروری. 9/10