فیلم The Killers 1964

تنها مردی که از مرگ نمی‌ترسد، قبلاً مرده است. فیلم "قاتل‌ها" به کارگردانی دان سیگل و با فیلمنامه‌ای از جین ال. کون، بر اساس داستان کوتاهی از ارنست همینگوی ساخته شده است. بازیگران اصلی این فیلم شامل لی ماروین، آنجی دیکینسون، کلوا گولاگر، جان کاساوتیس، رونالد ریگان و کلاود آکین هستند. موسیقی اثر جان ویلیامز و فیلم‌برداری آن نیز به عهده ریچارد ال. راولینگز است. دو قاتل...

تنها مردی که از مرگ نمی‌ترسد، قبلاً مرده است. فیلم "قاتل‌ها" به کارگردانی دان سیگل و با فیلمنامه‌ای از جین ال. کون، بر اساس داستان کوتاهی از ارنست همینگوی ساخته شده است. بازیگران اصلی این فیلم شامل لی ماروین، آنجی دیکینسون، کلوا گولاگر، جان کاساوتیس، رونالد ریگان و کلاود آکین هستند. موسیقی اثر جان ویلیامز و فیلم‌برداری آن نیز به عهده ریچارد ال. راولینگز است. دو قاتل به نام‌های چارلی (ماروین) و لی (گولاگر) وارد یک مدرسه نابینایان می‌شوند و معلم مکانیک خودرو، جاننی نورت (کاساوتیس) را به قتل می‌رسانند. او مقاومت نمی‌کند. چرا؟ این سوال چارلی را آزار می‌دهد و او به دنبال پاسخ می‌گردد... وقتی نام "قاتل‌ها" را می‌خوانید، سخت است که به فیلم 1946 ساخته رابرت سیودماک فکر نکنید، فیلمی که به عنوان یکی از فیلم‌های برجسته نوار سیاه شناخته می‌شود. اما فیلم دان سیگل، که داستان را به طرز جدیدی بازسازی کرده، به خوبی ارزش توجه به عنوان یک نئو-نوار را دارد. در ابتدا این فیلم قرار بود نخستین فیلم ساخته شده برای تلویزیون باشد، اما شبکه NBC به دلیل خشونت آن، آن را کنار گذاشت. با توجه به صحنه‌ای از قتل با تفنگ تک‌تیرانداز و ترور جان اف. کندی، "قاتل‌ها" در آن زمان در شرایط حساسی قرار گرفت. رونالد ریگان نیز آخرین حضور خود در سینما را قبل از ورود به سیاست انجام می‌دهد و در نقشی غیرمعمول به عنوان یک شرور بازی می‌کند. نسخه 64 "قاتل‌ها" تاریخچه خاصی دارد. این فیلم درباره خیانت، قتل و آرزوهای سرنوشت‌ساز است و شخصیت‌های غیراخلاقی را در داستانی به خوبی ساخته شده روایت می‌کند که به صورت فلش‌بک‌ها ارائه می‌شود! فیلم با رنگ‌های روشن و تقریباً زننده فیلم‌برداری شده و به لحاظ بصری کاملاً در تضاد با نسخه سیودماک است، اما بسیار مؤثر و چشمگیر است و تقریباً طبیعت افراطی فیلمنامه کون را تقویت می‌کند. این فیلم تهاجمی است که خشونت آن تأثیرگذار است و پایان آن دارای قلبی سیاه است. بازیگران به طور کلی مؤثر هستند. زوج قاتل ماروین و گولاگر عمدتاً از نظر شخصیت در تضاد هستند و این دو شخصیت به جلو بردن داستان (در واقع به سمت گذشته) کمک می‌کنند. کاساوتیس به عنوان جاننی زنده و پرانرژی کار جالبی انجام می‌دهد، آکین به خوبی نقش دوستی را ایفا می‌کند که به طور ناامیدانه شاهد از دست رفتن جاننی است و دیکینسون با جذابیت خود نقش زن فتال را به خوبی ایفا می‌کند. حلقه ضعیف فیلم ریگان است که به نظر می‌رسد از بازی در نقش یک شرور سخت‌گیر راحت نیست. شگفت‌آور نیست که بعداً متوجه می‌شویم او علاقه‌ای به این نقش نداشته است. این فیلم نئو-نوار با کیفیت خوبی ساخته شده است که توسط مردی ساخته شده که در روزگار خود به خوبی می‌دانست چگونه این ژانر را به درستی اجرا کند. 7.5/10