بیوگرافی
ساموئل کلاوسمن لارنس پارکز در ۱۳ دسامبر ۱۹۱۴ در الاته، کانزاس، از نژاد آلمانی و ایرلندی به دنیا آمد. در دوران کودکی که در جولیت، ایلینویز بزرگ می‌شد، به انواع بیماری‌ها از جمله تب روماتیسمی مبتلا بود، اما با ورزش و اراده قوی خود ادامه داد. با رشته‌ی علوم در...
ساموئل کلاوسمن لارنس پارکز در ۱۳ دسامبر ۱۹۱۴ در الاته، کانزاس، از نژاد آلمانی و ایرلندی به دنیا آمد. در دوران کودکی که در جولیت، ایلینویز بزرگ می‌شد، به انواع بیماری‌ها از جمله تب روماتیسمی مبتلا بود، اما با ورزش و اراده قوی خود ادامه داد. با رشته‌ی علوم در دانشگاه ایلینویز تحصیل کرد و برنامه‌اش برای تبدیل شدن به یک پزشک زمانی از بین رفت که با ناراحتی والدینش، به بازیگری در درام‌های دانشگاهی علاقه‌مند شد. او شروع به حضور در نمایش‌های سیار کرد و سپس به نیویورک رفت و در ابتدا به عنوان یک پیش‌خدمت در کارنگی هال و راهنمای تور در رادیو سیتی مشغول به کار شد. پس از چند نمایش تابستانی، در سال ۱۹۳۷ با نقش کوچکی در نمایش "پسر طلایی" به کارگردانی گروه تئاتر، به برادوی قدم گذاشت. او رابطه نزدیکی با گروه برقرار کرد و در حال ساختن رزومه‌اش در نمایش‌های برادوی مانند "همه زنده‌ها"، "دل من در هایلندها است" و "پاک در دل" بود که مجبور شد پس از مرگ پدرش به خانه‌اش در ایلینویز برگردد.
او مدتی در شیکاگو به عنوان بازرس پلمن در راه‌آهن مرکزی نیویورک کار کرد تا اینکه احتمال یک نقش سینمایی او را به لس آنجلس کشاند. اگرچه قرارداد فیلم به هم خورد، لری در لس آنجلس ماند و به نوعی از راه کارهای ساختمانی گذران زندگی کرد. کلمبیا به بازیگر تازه‌کار علاقه‌مند شد و پس از یک تست موفق، او را در سال ۱۹۴۱ استخدام کرد. او به مدت نه سال در این استودیو ماند. پیشرفت او به آرامی صورت گرفت و اولین قدم کوچک خود را با نقش کوچکی در فیلم "کشتی معما" (۱۹۴۱) برداشت. اما زمان به سرعت یا کیفیت فیلم‌های او نیفزود. او یا به طرز عجیبی انتخاب می‌شد، مانند نقش هندی‌اش در مقابل یوان د کارلو در "شکارچی گوزن" (۱۹۴۳)، یا کاملاً نادیده گرفته می‌شد، مانند همبازی در فیلم‌های ناشناخته‌ای چون "چتر سیاه" (۱۹۴۴)، "سرجوخه مایک" (۱۹۴۴) یا "او یک شیرین‌کار است" (۱۹۴۴). ارتباطش با گروه تئاتر در نیویورک به آشنایی با بازیگر موزیکال بتی گرت منجر شد و این زوج در سال ۱۹۴۴ ازدواج کردند. لری در این زمان در هالیوود مستقر شده بود اما بتی ستاره‌ای داغ در برادوی بود. MGM در نهایت به او قرارداد پیشنهاد داد و او به لس آنجلس نقل مکان کرد تا به شوهرش بپیوندد. این زوج در نهایت دو فرزند داشتند که یکی از آن‌ها، اندرو پارکز، بازیگری برجسته شد. پسر دیگرشان، گرت پارکز، به عنوان آهنگساز برای فیلم "مردان الماس" (۲۰۰۰) فعالیت کرد. لری برای بازی در نقش جالسن نامزد اسکار شد (نقشی که ابتدا به جیمز کگنی و دنی توماس پیشنهاد شده بود) و امیدوار به نقش‌های چالش‌برانگیزتر بود. اما امیدهایش بر باد رفت زیرا استودیو به جای آن، او را به طور تصادفی در کمدی‌های ملایم و ماجراجویی‌های پرهیجان انتخاب کرد. به جز دنباله باکس‌آفیس "جالسن دوباره می‌خواند" (۱۹۴۹)، بیشتر فیلم‌های لری به هیچ وجه شایسته استعداد واضح او نبودند. برای جبران کمی، او توانست یک outlet خلاقانه در تابستان‌های تئاتر پیدا کند و او و بتی یک عمل وادویل موفق ترتیب دادند که یکی از تورها در پالادیوم لندن به پایان رسید.
پس از اتمام فیلم "عشق بهتر از همیشه است" (۱۹۵۲) با الیزابت تیلور، رسوایی سیاسی به وجود آمد و تمام شانس‌های او برای کار در فیلم را از بین برد. او یکی از قربانیان "سیاه‌لیست" هالیوود بود و مجبور شد ارتباطش با کلمبیا را قطع کند و او و بتی، که حرفه او نیز آسیب دیده بود، به اروپا سفر کردند تا کار پیدا کنند.
نمایش بیشتر
