فیلم Rob Peace 2024

جی ویل در اینجا تلاش جالبی ارائه می‌دهد، اما من احساس می‌کنم کل داستان کمی از نظر محتوا ضعیف است. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و توسط کارگردان چیووتل اجیوفور که نقش پدر پسر جوان نام‌برده را بازی می‌کند، اقتباس شده است. او از مادرش (مری جی. بلاژ) جدا شده، اما به نظر می‌رسد که رابطه خوبی با او دارد زیرا...

جی ویل در اینجا تلاش جالبی ارائه می‌دهد، اما من احساس می‌کنم کل داستان کمی از نظر محتوا ضعیف است. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و توسط کارگردان چیووتل اجیوفور که نقش پدر پسر جوان نام‌برده را بازی می‌کند، اقتباس شده است. او از مادرش (مری جی. بلاژ) جدا شده، اما به نظر می‌رسد که رابطه خوبی با او دارد زیرا برای یک بازدید روتین با خودروی قدیمی و خرابش به دیدن آنها می‌آید. به‌زودی یک تراژدی پیش می‌آید و پدر، به نام "اسکیت"، به خاطر قتل دو نفر به زندان می‌افتد. این پسر، راب، تلاش می‌کند تا راهی برای اثبات بی‌گناهی پدرش پیدا کند. چند سال جلوتر می‌رویم و این جوان که در ریاضیات بسیار ماهر است، با کمک حمایت مالی مدرسه‌اش موفق به ورود به دانشگاه‌های آیوی لیگ می‌شود، اما همچنان در تلاش است تا پدرش را از زندان آزاد کند. مهارت‌های او در شیمی اکنون هدف دیگری پیدا می‌کند، زیرا او و چند همکارش یک منبع درآمد جدید ایجاد می‌کنند که او را در میان دانشجویان محبوب می‌کند و در عین حال پول لازم برای درخواست تجدیدنظر پدرش را جمع‌آوری می‌کند. در همین حال، با خراب شدن تدریجی جامعه‌شان، او به این ایده می‌رسد که برخی از پولش را صرف بازسازی بیش از ۱۷۰ خانه رها شده یا مصادره شده کند تا جامعه‌اش را revitalise کند، اما وقتی بحران وام‌های رهنی به دنیا ضربه می‌زند، او را در معرض خطرات زیادی قرار می‌دهد. در پایان فیلم، شما به فکر فرو می‌روید که چگونه جامعه می‌تواند مانع افرادی با اندکی آرزوی اجتماعی شود، حتی زمانی که این آرزو به‌وضوح از نظر تجاری مناسب به نظر می‌رسد. اما مشکل اینجاست که روایت داستان به شدت از عناصر مهم خالی است. ما در جاهایی که باید شخصیت و وضعیت او را توسعه دهیم، جلو می‌رویم. به‌عنوان مثال، تقریباً هیچ چیزی از دادگاهی که پدرش را محکوم کرد وجود ندارد. پیس به وضوح مردی ایده‌آل‌گرا است که به استفاده از ابزارهای موجود برای تأمین مالی چیزهایی فراتر از یک خودروی لوکس یا زیورآلات برای دخترش (کامیلا کبیلو) کاهش یافته است، اما باز هم روایت داستان ما را وادار می‌کند که فرضیات زیادی درباره اینکه چه کسی چه کاری انجام داده و درباره جنایات ظاهراً بی‌گناه او که ممکن است اهداف او را به خطر بیندازند، بکنیم. جالب اینجاست که این فیلم موضع نژادی خاصی نمی‌گیرد. رنگ پوست او به‌وضوح در طول تحصیلاتش چندان مرتبط نیست، اما در نهایت شاید این تنها یک داستان کوتاه باشد که به درستی تهیه نشده و از بسیاری از مسائل ضروری که باید به آنها پرداخته می‌شد، عبور کرده است. این فیلم هنوز هم ارزش تماشا را دارد، اما تماشای آن از تلویزیون نیز مناسب خواهد بود.